Nipt Verlies SGO R2

Op vrijdag 15 februari vond de wedstrijd plaats tussen SGO R2 en SOF/DZP R1. SOF/DZP R1 was met 6 punten eigenlijk al nagenoeg veilig en kon, met een oog open, ook nog wel wat naar boven kijken. Hoewel de IJssel de gedoodverfde kampioen lijkt te zijn, is streven voor een tweede plek natuurlijk ook een mooie ambitie. Voor SGO R2 was de wedstrijd vooral essentieel om niet als nog in de degradatiezone te belanden, want met 4 punten is lijfsbehoud nog alles behalve zeker.

Op 8 februari werden alvast twee wedstrijden vooruit gespeeld. Voor zowel Daniel (bord 1) en Sam (bord 2) kwam dit niet slecht uit, aangezien 5 februari voor hun ook lastig werd. Daniel stond een lange tijd in een middenspel met een plus en leek zijn sterke tegenstander (rating van 1985) in het nauw te drijven, maar hij speelde de wedstrijd uiteindelijk niet helemaal goed uit. Als iemand verdiende om te winnen was het Daniel, maar met een remise waren we ook niet ontevreden. Sam speelde snel, maar goed. Uiteindelijk kwam hij in een eindspel terecht met een stuk of 6 pionnen per persoon, waar bij de tegenstander een dubbelpion had. Sam had dit beter kunnen uitspelen, maar miste twee keer de beste zet, wat hem twee keer tempoverlies opleverde. Dit koste hem uiteindelijk ook de partij. Hierdoor begonnen wij op 15 februari al met een achterstand van 0,5-1,5. We hadden dus wat goed te maken.

Omdat uiteindelijk ook Fokke Lindeboom niet kon spelen, maakte Jurriaan Verbeek (bord 5) zijn debuut in de eerste klasse. Hij speelde verdienstelijk tegen een tegenstander met een grove 250 ratingpunten meer en een lange tijd ging het gelijk op, met kansen aan beide zijden. De ervaring was uiteindelijk doorslaggevend. Zonder grote fouten te maken (naar wat ik mij kan herinneren), werd Jurriaan in het eindspel wat naar achteren gedrukt en kon de tegenstander uiteindelijk het punt binnenharken. 0,5 - 2,5

Het zag er slecht uit voor de Overschiese spelers. Op bord 4 had Hans het lastig tegen het Londensysteem, gespeeld door zijn tegenstander die tot nu toe alles had gewonnen. Gijs (bord 6) kwam lekker uit de opening en stond goed, Serge (bord 7) had een zware aanval te verduren gekregen maar verdedigde verdienstelijk, bij David (bord 8) zag het er remiseachtig uit en aan bord 3 had ik zelf de nodige moeite om het winstplan te vinden.

Tegen het einde van de avond ging het snel. Serge wist de remise knap te houden, David won zijn partij, maar hoe dit gebeurde heb ik niet meer meegekregen. Gijs had zijn tegenstander het leven nogal zuur gemaakt en trok verdienstelijk het punt naar zich toe en dit alles leidde tot een 3 - 3 tussenstand. We roken bloed en Hans vocht nog voor alles wat hij waard was, maar moest uiteindelijk toch de witte vlag hijsen tegen een tegenstander die tot nog toe onverslaanbaar is gebleken. Zelf zat ik in een eindspel met een loper tegen een paard en een verre vrij pion. Uiteindelijk na zetten lang heen en weer schuiven, waarbij spelers zich luidkeels afvroegen of de 50 zetten zonder een pionzet, of het slaan van materiaal, niet onderhand voorbij waren, moest ik uiteindelijk toch de hand rijken en remise aanbieden. Dit leidde tot een 3,5 - 4,5 verlies, die wij als SGO als kiespijn konden missen. Daarentegen was zeker de partij van Gijs om over naar huis te schrijven. Gijs op een laag bord kan nog wel eens de tactische meestergreep van de toekomst worden, aangezien hij dan nagenoeg onverslaanbaar lijkt.

Niels van Diejen