Pech aan de Banierstraat

De titel verraadt het al een beetje: het zat niet mee op 20 februari uit bij Onesimus. Er waren meerdere borden waar ik gedurende de avond naar keek en dacht dat het wel goed zou komen en dat het 4½ - 3½ of zelfs 5 - 3 zou worden voor de onzen. Maar door vermoeidheid of andere redenen die niet in onze controle lagen kreeg ik pardoes van meerdere spelers een duim omlaag te zien, terwijl ik het tegendeel had verwacht. We doen een rondje langs de borden.

Aan bord 1 speelde Niels goed met de witte stukken en wist zijn tegenstander in het nauw te drijven met een sterke aanval op de dame, ondersteund door zijn loperpaar. Het daarna opjagen van de paarden leverde zelfs stukwinst op. Helaas sloeg de vermoeidheid toe bij Niels en gaf hij pardoes het stuk terug, waarna hij beduidend minder stond. Een laatste Koningsaanval maakt het nog spannend, maar het mocht niet baten en hij moest laat op de avond de witte vlag hijsen. Een zeer zuur verliespunt. 0-1

Kris had zichzelf weer aan bord 2 gezet en kreeg een erg comfortabele stelling met zwart, met een dominante loper en controle over de enige open lijn. Maar zoals wel vaker gebeurd werd Kris iets te “enthousiast”, waardoor hij iets raars plande om de witte stukken nog verder te verdrukken, maar dat verloor een pion: weg initiatief. Uiteindelijk verloor Kris nog een pion, maar dat maakte niet meer uit vanwege de ongelijke kleur lopers die overgebleven waren op het bord: ½ - 1½.

Mario mocht na zijn prima spel van de vorige wedstrijd aan bord 2 weer op een hoog bord spelen, ditmaal bord 3. Hij kreeg een scherpe variant waar hij tegen ontwikkeling van de tegenstander 1/2 pionnen voorkwam. Deze ontwikkeling groeide uiteindelijk uit tot een verraderlijke koningsaanval, waardoor Mario uiteindelijk op moest geven: ½ - 2½.

Arjen was als reserve toegevoegd aan het illustere RSB-2 en speelde met zwart op het 4e bord. Via een zettenverwisseling kwam de ruilvariant van het Frans op het bord dat meestal leidt tot remise. Ik besloot echter op winst te spelen en koos voor een opstelling met Ld6, Pe7 en Lf5. Arjen probeerde daarna tevergeefs door te breken, na deze aanval af te slaan kreeg zijn tegenstander initiatief. Maar in tijdnood maakte Arjen’s tegenstander een fout waardoor Arjen een stuk won en even later stond het eerste punt voor Overschie op het formulier. 1½ - 2½.

David kreeg een Caro Kann tegen aan bord 5 en gaf bij zet 8 al een belangrijke pion weg door de standaard truuk Dh4+ over het hoofd te zien. Gelukkig leek het mee te vallen want hij kon daardoor, mede dankzij een korte rokade van zwart, wel een leuke aanval ontwikkelen, die uiteindelijk in een sterk overwicht uitmondde, volgens stockfish +7, +8, en zelfs M19 na zet 32. Maar helaas, het ligt buiten mijn vermogens dat helemaal door te rekenen, laat staan te zien, dus hij zag die variant niet (waarin ook nog een promotie door de tegenstander zat). Prompt deed hij een zet die in e´ e´ n keer -4 gaf. En toen ik drie zetten later een mat in e´ e´ n miste was het klaar.. 1½ - 3½.

Aan bord 6 speelde Menno met zwart tegen het Damegambiet. Beide spelers maakten weinig fouten, en in de stelling zaten steeds weinig mogelijkheden om het open te breken en niemand kon het initiatief naar zich toe trekken. Een gebalanceerde pot met een herhaling van zetten en dus ook een uitslag die in balans bleef: 2 - 4.

Fokke speelde op zijn vertrouwde bord 7 op bekend terrein tegen een Pirc. Kwam actief uit de opening, iets te actief wellicht. Moest rap terug in z’n hok. Stukverlies dreigde door een gepende Loper (computer geeft -3,5 voor zwart). Taai verdedigen met een hele fijne knol leverde een Feyenoord-achtige remise op (20% balbezit en 1 schot op doel en toch 1-1 spelen, dit was kort na de befaamde wedstrijd tegen AC Milan): 2½ - 4½.

Van alle spelers die avond was het duidelijk dat de invaller aan bord 8 het meest enthousiast was: Özgur. Hij speelde een redelijke partij, gewoon ontwikkelen, gaf wel een pion weg, die hij even later weer terug kreeg met rente: een koningsaanval. Helaas wist Özgur dit niet te promoveren tot een overwinning. Özgur’s tegenstander wist de koningsaanval te pareren en kwam uiteindelijk zelf tot materiaalwinst en een aanval, waardoor Özgur uiteindelijk moest opgeven en het eindresultaat besloten werd: 2½ - 5½.

Een tegenvallend resultaat dus aangezien het op papier een tegenstander was waar we zeker wel een kans maakten om van te winnen. Maar “shit happens” en we moeten weer door, want 28 maart wacht een hele zware opgave: thuis tegen Erasmus 1(deze wedstrijd is al gespeeld aangezien ik het verslag heb geschreven de dag na de wedstrijd tegen Erasmus, maar voor die uitslag zal u naar het verslag van die wedstrijd moeten).

Kris van den Heuvel